Wij willen allen een goede leider zijn voor onze hond

Maar wat echt belangrijk is : wanneer voelt de hond dat hij een goede leider heeft.
Dit is dikwijls niet in overeenkomst met wat wij denken dat het moet zijn.
Hiervan zag ik woensdag tijdens een showtraining een schrijnend voorbeeld.
Hierbij de feiten vanuit het menselijk oogpunt.
Een jonge herdershond staat in de ring samen met enkele andere honden van verschillende rassen.
De herdershond heeft de neiging hard te blaffen en de andere honden te fixeren en uit te vallen.
Het 'baasje' kent het probleem en is zeer attent.Ze 'corrigeert' de hond door hevige rukken te geven aan de slipketting.Daarbij let ze er duidelijk op dat haar timing goed is.Ze is dan ook heel consequent.
Als de hond na een correctie terug gaat zitten kijkt het baasje de hond aan , wijst met de vinger en berispt hem verder 'foei , mag niet , nee nu krijg je geen snoepje'.
Als de hond terug hetzelfde gedrag vertoont krijgt hij opnieuw een correctie.Eingelijk is de hond nu nog slechter bezig want na al deze correcties zou hij het nu toch al moeten weten.Hij is dus echt wel ongehoorzaam.Het baasje treedt dus steeds strenger op.
Als de keurmeester de hond wilt betasten loopt het niet goed.De hond krijgt een correctie en springt hoog op en neer naar het baasje en bijt verschillende keer zacht in haar arm.
En zo gaat het maar verder ....
Als wij ons in de plaats van de hond stellen ,wat wij zowiezo als leider steeds zouden moeten doen , krijgen wij een genuanceerd verhaal.
Zowiezo heeft de hond al vele malen willen aantonen dat hij zich helemaal niet goed voelt in deze situatie.
Waarschijnlijk heeft hij ook in minder bedreigende situatie al proberen 'zeggen' dat hij zich niet veilig voelt.
Wij, als mens begrijpen die lichaamstaal en die voor ons subtiele nuances niet zo goed.
De hond heeft dus steeds grovere taal moeten spreken om tot ons door te dringen.
Op de koop toe wordt zijn gedrag beantwoord door agressie hetgeen voor hem uiterst onbegrijpbaar en unfair is. En dat dan nog vanwege zijn 'leider' die eigenlijk voor zijn veiligheid zou moeten instaan.
"Waar sta ik als ik zelf mijn leider niet meer kan vertrouwen"
Ik zag voor mij een prachtige jonge hond die mentaal totaal verward was.
Waar wij als leider voorspelbaarheid-controleerbaarheid-steun-struktuur en bescherming moeten bieden kreeg die hond enkel onvoorspelbaarheid-onveiligheid en agressie.
Ik vrees dat deze hond geen andere keuze zal hebben dan agressief gedrag te vertonen.
Agressie is immers een vorm van communicatie en als wij alle andere boodschappen niet hebben kunnen begrijpen dan is dit zijn laatste optie.
Jammer genoeg worden er op deze manier vele honden als 'agressief' bestempeld maar de enige die hier verantwoordelijk voor zijn zijn wijzelf.
Ik zal dus proberen om waar mogelijk kennis en 'bewust-zijn' te brengen zodat dergelijke situaties zoveel mogelijk kunnen worden vermeden.

Wat is voor u 'communiceren met mijn hond'

Stel u eens in de plaats van uw hond.
Zou hij wel begriijpen wat jij bedoelt?
Ik denk soms dat het voor die hond moet aanvoelen alsof wij van Mars komen.
Wij zeggen iets maar onze lichaamstaal spreekt dat tegen.
Eerst en vooral moet hetgeen wij zeggen al voor hem hetzelfde betekenen dan wat dat woord voor ons betekent.Als wij 'kom hier' op de juiste manier hebben aangeleerd dan is de kans er dat voor hem hetzelfde betekent.
Maar stel nu dat je op een parking staat en je hond uit de auto laat.Vooraleer je hem kan aanlijnen loopt hij al een eindje verder.Je wilt dat je hond terugkomt en roept 'kom hier' terwijl je naar hem toeloopt.
Je jaagt hem dus weg terwijl je het tegenovergesteld uitspreekt.
Wat denk je dat het meest effect heeft op je hond:verbale communicatie of lichaamstaal?
Het is voor onszelf een heel boeiende oefening om hierbij stil te staan terwijl we met onze hond bezig zijn.

Welkom op mijn nieuwe blog!
Langs deze weg hoop ik waardevolle informatie te delen met geinteresserden.
Het was altijd mijn passie om met honden samen te zijn.
Waar het accent vroeger lag op 'trainen' of opvoeding verlegt mijn interesse zich meer en meer naar het samen 'zijn'.Het is dan ook heel spontaan dat ik mijn praktijk voor gedragsbegeleiding DOGCONNECTION :'Leven in harmonie met je hond' heb genoemd.
Er is zoveel meer dan gewoon wat begrippen aanleren aan je hond.Dat hoort er wel bij maar je kan de relatie tussen hond en mens veel intenser maken.
Deze zaken worden zelden in boeken beschreven.
Wat ik ook fantastisch vind aan dingen doen met mijn honden is het feit dat je bijna verplicht bent om er bewust te 'zijn' en dus ook totaal in het NU te zijn.
Zaken die nu in het westen meer aandacht krijgen dankzij de mindfulness komen voor mij al sinds altijd terug als ik in de natuur ben met honden en paarden.
Om je hond beter te begrijpen heb je eerst kennis nodig.Hoe leert een hond,wat is de taal van de hond m.a.w hoe kan ik zijn gedrag interpreteren.Dan komt er empathie:hoe voelt de hond zich,stel je eens in zijn plaats.En daarna kan je steeds voor meer connectie gaan.
Ik verheug er mij op om deze boeiende ervaringen te kunnen delen met verschillende onder jullie.
Voel je dus zeker vrij om te reageren op mijn blog.
Tot heel binnenkort

Laurence