Wij willen allen een goede leider zijn voor onze hond

Maar wat echt belangrijk is : wanneer voelt de hond dat hij een goede leider heeft.
Dit is dikwijls niet in overeenkomst met wat wij denken dat het moet zijn.
Hiervan zag ik woensdag tijdens een showtraining een schrijnend voorbeeld.
Hierbij de feiten vanuit het menselijk oogpunt.
Een jonge herdershond staat in de ring samen met enkele andere honden van verschillende rassen.
De herdershond heeft de neiging hard te blaffen en de andere honden te fixeren en uit te vallen.
Het 'baasje' kent het probleem en is zeer attent.Ze 'corrigeert' de hond door hevige rukken te geven aan de slipketting.Daarbij let ze er duidelijk op dat haar timing goed is.Ze is dan ook heel consequent.
Als de hond na een correctie terug gaat zitten kijkt het baasje de hond aan , wijst met de vinger en berispt hem verder 'foei , mag niet , nee nu krijg je geen snoepje'.
Als de hond terug hetzelfde gedrag vertoont krijgt hij opnieuw een correctie.Eingelijk is de hond nu nog slechter bezig want na al deze correcties zou hij het nu toch al moeten weten.Hij is dus echt wel ongehoorzaam.Het baasje treedt dus steeds strenger op.
Als de keurmeester de hond wilt betasten loopt het niet goed.De hond krijgt een correctie en springt hoog op en neer naar het baasje en bijt verschillende keer zacht in haar arm.
En zo gaat het maar verder ....
Als wij ons in de plaats van de hond stellen ,wat wij zowiezo als leider steeds zouden moeten doen , krijgen wij een genuanceerd verhaal.
Zowiezo heeft de hond al vele malen willen aantonen dat hij zich helemaal niet goed voelt in deze situatie.
Waarschijnlijk heeft hij ook in minder bedreigende situatie al proberen 'zeggen' dat hij zich niet veilig voelt.
Wij, als mens begrijpen die lichaamstaal en die voor ons subtiele nuances niet zo goed.
De hond heeft dus steeds grovere taal moeten spreken om tot ons door te dringen.
Op de koop toe wordt zijn gedrag beantwoord door agressie hetgeen voor hem uiterst onbegrijpbaar en unfair is. En dat dan nog vanwege zijn 'leider' die eigenlijk voor zijn veiligheid zou moeten instaan.
"Waar sta ik als ik zelf mijn leider niet meer kan vertrouwen"
Ik zag voor mij een prachtige jonge hond die mentaal totaal verward was.
Waar wij als leider voorspelbaarheid-controleerbaarheid-steun-struktuur en bescherming moeten bieden kreeg die hond enkel onvoorspelbaarheid-onveiligheid en agressie.
Ik vrees dat deze hond geen andere keuze zal hebben dan agressief gedrag te vertonen.
Agressie is immers een vorm van communicatie en als wij alle andere boodschappen niet hebben kunnen begrijpen dan is dit zijn laatste optie.
Jammer genoeg worden er op deze manier vele honden als 'agressief' bestempeld maar de enige die hier verantwoordelijk voor zijn zijn wijzelf.
Ik zal dus proberen om waar mogelijk kennis en 'bewust-zijn' te brengen zodat dergelijke situaties zoveel mogelijk kunnen worden vermeden.